Este ano vin un cartel na rúa de que en Boedo, unha pequena parroquia de Culleredo, facían unha cigalada. Estiven mirando por internet, por curiosidade, e vin que xa era a 10ª edición. Polo visto, antes facían unha churrascada, pero como é algo máis típico, decidiron cambialo por alog máis orixinal: unha cigalada.
O caso é que o prezo pareceume razoable. Outros anos eran 11€ a ración, con 11 cigalas. E este ano pasaron a 12€, con pan e viño (lástima que non beba alcol).
Comezaba a iso das 20.30 horas, pero nós debemos chegar unha máis tarde. Aínda era de día, e era cedo. Malo fora que non acabásemos rápido. Pero o meu gozo nun pozo. Había unha cola enorme para coller tickets. Aquí podedes ver a imaxe cando levábamos media hora agardando e aínda nos quedaba outra media hora para rematar esa cola.
Porque había dúas colas: unha para coller tickets e outra para a comida. E a dos tickets era a pequena 😥
Diante nosa había dúas parellas que se cansaron de esperar e se marcharon antes de coller os tickets. Nós despois de agardar media hora, decidimos seguir agardando. Como a maioría dos que alí estábamos. Había 900 quilos de cigalas e o único medo que tiña é que non chegasen para nós cando nos tocase o noso turno.
Sorprendentemente, ao pouco de comprarmos a papeleta que permitía coller a ración, acabáronselles os tickets. Xusto como 6 ou 7 persoas detrás nosa. E a cola de xente que había aínda era boa. 10 minutos despois vimos que volvían vender tickets. Polo visto, o ano pasado sobráranlles e reutilizáronos para este ano. É dicir, que todo o mundo na redonda se puxo de acordo para ir ese día a Boedo, nós incluídos, jeje
O caso é que chegamos alí ás 21.30 aproximadamente, rematamos unha cola e puxémonos na outra. Entre mentres, como xa nos deran o pan, fómoslle metendo o dente, porque xa había fame. A cola transcorría ao longo de todo o campo da festa, que está debaixo dunha ponte da liña do tren que une A Coruña con Santiago.
A iso das 23.00 horas, comezaba a tocar a orquestra Manila, así que a espera se fixo un pouco máis levadeira.
Ás 00.00 horas a fame xa era negra, pero xa estabamos moi pretiño. O cheiro das cigalas era intenso e podiamos ver a todo o mundo traballando arreo.
E si, aínda que pareza mentira, usaban leña para prepara as cigalas.
Ao final había unha carpa para poder comer e a comisión de festas non paraba. Ata tiñan unha mesa xiratoria na que poñía pratos e pratos de cigalas e así poder axilizar as comandas.
E tras 2.35 horas de espera, aquí tedes o resultado: dúas racións de cigalas de campionato. Hai que dicir que estaban moi boas. Algo salgadas para o meu gusto, pero moi boas. E coa fame que había, entraron que dou gusto 🙂
Fotos e información de Galicia 